Mücahit YeÅŸil… 

                Bu yazımı sevgili Kemal YeÅŸil’e ithaf ediyorum.

YeÅŸil renklerin en güzelidir. Ä°nsan yaÅŸadığı yeÅŸil yıllarını özler. Ä°çinde sevgi güzellik ve sadakat saklıdır. YaÅŸamın yeÅŸil yüzünü görmek belki her insana nasip olmayacaktır. Ah! Hayat sen nelere kadirsin böyle. Her ÅŸeye raÄŸmen seni yaÅŸamak ne kadar güzeldir. Ve sonra hani o en sevilenler bir bir aramızdan ayrılırken nasıl bir acı bırakıyorsun içimizde; Bir yangın yeri bir kor ateÅŸ yandıkça içli bir sızı bütün bedenimizi yakıyor. KuÅŸkusuz hayatın bu yanı da bizim içindir. Ä°nsan her ÅŸeye dayanıyor galiba belki de bu yanı yine insanın en büyük zenginliÄŸidir. Yinede bu yürek acısı bir yaÅŸam boyu hep sürecektir. Ah ÅŸimdi ÅžavÅŸat’ın bir köyünde çocuk olmak vardı. Yalın ayaklı, kısa pantolonlu, kırmızı yüzlü bir çocuk olmak vardı. YeÅŸilin bir deniz gibi coÅŸtuÄŸu, insanı mutlu eden o yalın sessizliÄŸin büyüsü… Koca koca aÄŸaçlara bakıp küçük fısıltılar halinde ÅŸarkı söylemek vardı ÅŸimdi. Kim bilir belki dünyanın en mutlu çocuÄŸu iÅŸte adını koyamadığımız ÅžavÅŸat’ta ki o çocuktur belki. Belki hiçbir çocuk ÅžavÅŸat’ta ki o çocuk kadar mutlu olamadı, hayatı onun kadar güzel yaÅŸayamadı. Bilmiyorum insanın aklı karışık olunca farklı hüzün duyguları bir rüzgâr gibi esiyor içinde…

                Sevgili okurlar Serhad Artvin gazetemizin bu gün ki konuÄŸu; Onurlu, edepli, ahlaklı bir insan. MesleÄŸine ve iÅŸine âşık bir can... Alçakgönüllü, kibar, dürüst, yüreÄŸi sevgi dolu bir canımız. ÜretkenliÄŸini ortaya koyan bir proje adamı... Temsil kabiliyetine sahip bir büyüÄŸümüz. Yalın, gösteriÅŸsiz, her insanın gönlüne girmeyi baÅŸarmış özel bir kiÅŸilik. Hakkı ve hakkaniyeti koruyan, adaletli, liyakat sahibi bir idarecimiz. Ölüm haberini duyduÄŸumuzda hepimizin yüreÄŸi sarsılan, hepimizin evinden bir cenaze çıkmışçasına sarsıldığımız canımız, merhum Mücahit YeÅŸilimiz…

                1950 yılında ÅžavÅŸat’ta dünyaya geldi. YeÅŸilin insana kucak açtığı doÄŸa cennetinde büyüdü. AÄŸaca, bitkiye, topraÄŸa olan hayranlığı bir tutkuya dönüÅŸtü ve Çukurova Üniversitesinden 1977 yılında idealleri olan çakı gibi bir ziraat yüksek mühendisi olarak mezun oldu. Henüz otuz yaşında iken idarecilikle tanıştı ve mesleÄŸi boyunca hep üst düzey idareci olarak görev yaptı. Ülkemizin en büyük arıcılık üretme istasyonu Ardahan’a kurum müdürü olarak atandı ve bu görevini beÅŸ yıl sürdürdü. Bakanlığında yakından takip ettiÄŸi çok önemli projelere imza attı ve üretme istasyonunu çok amaçlı ve son derece modern bir statüye soktu. Arıcılık üretme istasyonundan ayrılırken hüzün dolu anlar yaÅŸandı. Mesai arkadaÅŸları Mücahit YeÅŸili gözyaÅŸları içinde alkışlarla uÄŸurluyordu. 1987- 1990 yılları arasında Artvin’e geldi ve Seyitler meyvecilik üretme istasyonuna kurum müdürü olarak atandı. Kısa süre içerisinde meyvecilik üretme istasyonunu bütün zamanların en verimli ve kar eden iÅŸletmesi haline getirdi. Üretim ve satışlar adeta rekor kırdı. Memleketine hizmet etmenin onurunu yaşıyor, personelin her türlü ailevi meselelerine bir aÄŸabey gibi yakından ilgileniyordu.  

Mücahit YeÅŸil küçük ÅŸehirde efsane olmaya baÅŸlamıştı. Ä°ki kurumda gösterdiÄŸi baÅŸarı dillerdeydi. O yıllarında zarar eden ve ülkemizin en büyük istasyonlarından birisi olan Düzce Meyvecilik Üretme Ä°stasyonuna kurtarıcı kurum Müdürü olarak atandı. Sihirli asasını orada da gösterdi ve birkaç yıl içinde üretme istasyonunu ülkemizin en modern istasyonu haline getirdi ve efsane bir müdür olarak görevinden ayrıldı. Ä°çinde doÄŸup büyüdüÄŸü topraklara hizmet etme aÅŸkı yeniden ateÅŸlendi ve 2000 yılında mesleÄŸinin en verimli ve donanımlı bir döneminde Artvin’e Tarım Ä°l Müdürü olarak atandı. Personelin sevgi, heyecan, saygı, tutku, özlem gibi duyguları içinde görevine baÅŸladı. Giyimine dikkat eden özenli birisiydi, çok yakışıklıydı. Kibardı, dürüsttü, özgüven sahibiydi. Kısa zamanda farklılığını gösterdi ve personelinin gönlünde bir numara oldu. Dini bütün bir insandı namazlarını kılıyor, liyakatten, doÄŸruluktan ve hizmet üretme ÅŸevkinden asla taviz vermiyordu. Valilerin en güvendiÄŸi il müdürleri arasındaydı ve çok uzun süreler vali yardımcılığına vekâlet ederek iki görevini de baÅŸarıyla sürdürdü. Sokaktaki insanlar Mücahit YeÅŸil’e âşıktı. Onun hoÅŸgörüsü, alçak gönüllüÄŸü ve insanlara deÄŸer veren yanı bir baÅŸkaydı. Tarıma farklı bir boyut kazandırdı. Çiftçi sorunlarıyla yakından ilgilendi. Macahel Kafkas ana arı projesine öncülük etti. Pilot yerleÅŸke Arhavi olmak üzere bölgeye Ä°talya’dan ilk kivi bahçesi kurulmasını gerçekleÅŸtirdi. Bölge ekonomisine ve çiftçinin yaÅŸamına katkı saÄŸlayacak pek çok ödüllü projeye imza attı. Pek çok idarecinin çekince gösterdiÄŸi bir dönemde Hakkâri’ye tarım il müdürü olarak atandı. Üç yıl görev yaptı. Önemli projeleri gerçekleÅŸtirdi. Vatan ve bayrak sevgisini gereÄŸi gibi bölge insanına gösterdi. Tayini çıktığında alkışlarla uÄŸurlandı. 2003 yılında Isparta Tarım il müdürü olarak atandı ve bu görevini yedi yıl sürdürdü. Çok önemli projeleri burada da uygulama fırsatı buldu. Ülkemizin tarımsal zenginliÄŸini yeniden gözler önüne serdi. Hazine arazisine bodur kiraz projesini uyguladı. Onlarca dönüm arazide damlama usulüyle üretilen kirazların Ä°ngiltere’ye ihracı için protokol imzaladı. Projenin tüm gelirini Ä°spartada yaÅŸamını yitiren yüksek okul mezunu otuz beÅŸ civarında ÅŸehit ailesine aktardı. Proje bürün ülkede ses getirdi. Proje ödülünü ordu komutanı ve Isparta valisinin elinden aldı. Isparta da önemli dostluklar edindi ve 2010 yılında Sinop’a Tarım Ä°l Müdürü olarak atandı. Burada iki yıl görev yaptı ve baÅŸarılı hizmetlerini sürdürdü. 3 yıl Bakanlık müÅŸaviri olarak görev yaptı ve 2015 yılında emekli oldu.

                Sevgili okurlar Mücahit YeÅŸil Müdürüz çok farklı birisiydi. Ä°nsancıldı, yüreÄŸi sevgi doluydu. Öz güveni ve medeni cesareti olan birisiydi. Haksızlıklara karşı çıkar kuru gürültülere pabuç bırakmazdı. Sporla iç içe yaÅŸadı. Uzun soluklu maratonlara katıldı ve ödüller kazandı. BileÄŸine çok saÄŸlamdı, birisiyle el sıkışırken farkında olmadan arkadaşının elini sıkardı ama eli sıkılan kiÅŸi adeta parmaklarının birbirine yapıştığını hissederdi. Tanıdığım en mükemmel insanlardandı. Devlet malını onun kadar koruyan sahip çıkan birisine hiç rastlamadım. Makam aracını nadiren de olsa güzergâh dışına çıkardığında akaryakıtını cebinden ödüyor,  istasyonlarda müdürlük yaparken misafirlerine yaptığı ikramları cebinden karşılıyordu. Siyaseti hiç sevemedi eÄŸer sevseydi vekil ya da bakan olması içten bile deÄŸildi. Kelimenin tam anlamıyla bir numaraydı. Kendileri gibi çok deÄŸil yüz insan olabilseydi bugün çok farklı yerlerde olabilirdik. Aralık 2019 yılında yaÅŸamını yitirdi. Üzüntümü ifade edecek sözcükler bulamıyorum. Kısa denecek ömründe insanlık adına derin izler bıraktı. Ne mutlu ailesine, eÅŸine dostuna… Ne mutlu bu kutlu insanı tanıyanlara…

                Serhad Artvin gazetesi olarak merhum Mücahit YeÅŸilimize Yüce Allahtan rahmet diliyoruz; nur içinde uyusun makamı cennet olsun. Sokak manzaraları isimli köÅŸemizden tüm tanıdıklarına baÅŸsaÄŸlığı diliyor kucak dolusu selamlar sunuyoruz.                                                                                       Sevgiyle kalın.  

Bu makale 2972 kez okundu.