Osman ÅžahinbaÅŸ…  

Sevgili okurlar ne zaman iz bırakanlarda birisinden söz etsem yüreÄŸim kabarıyor hüzünleniyorum. Nedendir bilemem ama bildiÄŸim ve emin olduÄŸum bir ÅŸey var; galiba yaÅŸadığımız, görüp tanıdığımız o güzellikler o deÄŸerli insanlar artık çok eskilerde kaldı gibi geliyor. O dostluklar, sevecenlikler, engin dünya görüÅŸü, saÄŸlam karakter yapısı, yardımlaÅŸma duygusu, dik duruÅŸ mayası, sözünün eri olmak ve benzeri pek çok övünsel meziyetlerde artık gerilerde kaldı! Eskilerde söylenmiÅŸ bizlik çok güzel bir sözümüz vardır, bilirsiniz; O söylemiÅŸse, onun aÄŸzından çıkmışsa mesele yok demektir. Zira onun aÄŸzından çıkan söz senet gibidir! Senede sepete, yazmaya çizmeye hiç gerek yoktur artık. Böyle güvenirli olmak, inanırlı olmak, sevilmek de bir insana biçilecek en büyük payedir. En başında sözünün eri olmak dürüstlüÄŸün en belirgin bir yanıdır. Benim çocukluÄŸum hep bu güzel insanların yanında geçti. Onlardan öÄŸütler aldım, sohbetlerine katıldım. O engin davranış biçimlerini, adamlıklarını, yiÄŸitliklerini gözlemledim. Büyük birisinin bir çocuÄŸa deÄŸer vermesi sıradan bir ÅŸey gibi gözükse de esasen o çocuk için bu durum hiç sıradan deÄŸildir. O çocuk onu aklının bir köÅŸesine yazar ve bir daha hiç unutmaz. Ben çok ÅŸanslı olmalıydım ki emeÄŸi geçen büyüklerimizle aÅŸinalığımız hiç bitmedi. Çok insan tanıdım ve her birinin emsalsiz bir yanını keÅŸfetmiÅŸ gibi çocuksu zenginliÄŸimi o yıllarımda yaşıyordum. Ä°z bırakanları yazarken inanınız yazdıklarımın büyük bir ekseriyetini tanıyordum. Esasen yazar olmak çocukluktan baÅŸlayan gözlem becerisinin donansal bir hal alması ile baÅŸlayan bir süreçtir. ÇocukluÄŸum ve gençliÄŸim o kadar güzel insanları tanımakla geçti ki dünya gözü ile mutluluÄŸumu henüz o çaÄŸlarımda gereÄŸi gibi yakalayabilmiÅŸtim. Bekir ÇaÄŸal, Ahmet Arslan, Abdullah Selvi, Ahmet Can, Ahmet Hamdi Balcı, Ahmet Mert, Ali Rıza Aydemir, Ali Saraç, Arpacı Celal, AÅŸçı Ali, Aziz Çelik, Baytar Osman, Çap Servet Yılmaz, Dursun Algın, Emin Nuri Saraç, Emin Türün, Muhammet AzizaÄŸaoÄŸlu, Halis ÇaloÄŸlu, Zeki Derintuna, Ä°smail Yavuz, Ä°smail Yavuzay, Ä°smet Gencay, Mehmet KarakuÅŸ, Mehmet SosanoÄŸlu, Metroloji Hüseyin, Namık Tanyel, Nazım Saklıca, Nevzat Bülbül, Harun ÅžahinbaÅŸ, Tahsin baba, Hasan Yılmaz, Rıdvan Åžengün ve uÄŸruna romanlar yazdığım Gürcü Hüseyin ve Yalman Yılmaz… Benim için hepsi çok deÄŸerliydi.  

                Efendim Serhad Artvin gazetemizin bugünkü konuÄŸu; YüreÄŸi güzel bir insan; canlı, diri, neÅŸeli, o engin hali ile eÅŸinin dostunun arkasında kaya gibi duran yiÄŸit bir hemÅŸerimiz. Toplum adamı, sosyal bir insan küçük ile küçük büyük ile büyük olmasını bilen, dostluklara çok önem veren bir deÄŸerimiz. Åžen ÅŸakrak, sohbetli sözünün eri… Tanıdığım en harika insanlardan birisi ve yokluÄŸuna alışamadığım bir kaç büyüÄŸümüzden birisi canımız Osman Åžahinbaşımız…  

Osman ÅžahinbaÅŸ 12.12.1939 tarihinde Nacviya da dünyaya geldi. Babası Hasan Efendi, annesi Fatma Hanımdır. EÅŸi Ä°radet Hanımla 1958 yılında evlendi. 1959 yılında askere gitti. Ä°zmir Narlı derede askerliÄŸini tamamladı. Üç oÄŸlu dünyaya geldi. OÄŸulları Bilgin, Ergin ve Erdal ÅžahinbaÅŸtır. Büyük oÄŸlu Bilgin ÅžahinbaÅŸ amca mesleÄŸi lojistik sektöründe çalışıyor. Ortanca oÄŸlu Ergin ÅžahinbaÅŸ kimya öÄŸretmenidir. Küçük oÄŸlu Erdal ÅžahinbaÅŸ Ankara siyasal mezunu olup SGK kurumunda müfettiÅŸlik görevini icra etmektedir. Osman ÅžahinbaÅŸ bir süre köyde çalıştı. 1963 yılında Çapulacılar Sokağı başında bakkal dükkânı açtı. Yıllar sonra eski belediye binasına dükkânını taşındı.  2002 yılında hastalandı, Ankara da operasyon geçirdi.2005 yılında yaÅŸamını yitirdi, Bursa da defnedildi.

                Sevgili okurlar ah o eski günler derken hepimizin içinde bir ÅŸeyler yok olup gider. Ä°çimizi bir hüzün duygusu kaplar. Eski günlerden, eski ÅŸarkılardan, eski filmlerden söz ederiz. Sanki o güzellikler bir daha geri gelmeyecek ve sanki o eski insanımız da sadece anılarımızda kalacak gibi bir duygu kaplar içimizi. Ben içimdeki dürüst yanımın, sözünde durmanın, açık sözlü olmanın, haklının yanında yer almanın önemli bir kısmını Osman ÅžahinbaÅŸtan öÄŸrendim. Belki gençliÄŸimin en güzel yılları onun dükkânında ki sohbetlerimizde geçmiÅŸtir. Osman ÅžahinbaÅŸ yürekli bir adamdı. Dobraydı, sözünü lafını esirgemez söylenecek sözü insanların yüzüne söylerdi. Sözünün arkasında dururdu. Kendi ile barışıktı. Varlığı ile insanlara huzur veren ender deÄŸerlerimizdendi. NeÅŸesi ile insanlara yaÅŸama sevinci katan, moral veren ve yokluÄŸu ile yeri doldurulamayacak çok özel bir insandı. Borcunu asla aksatmaz eline para geçtiÄŸinde ilk iÅŸi borcunu kapatmak olurdu. AlışveriÅŸinde çok dürüsttü, hileli malı yoktu. Yabancı sigaraları dükkânına sokmayacak kadar da bir yerli malı düÅŸkünlüÄŸü vardı. Tam bir toplum adamıydı. Sözü dinlenen, selamı geri dönmeyen birisiydi. Yıllar öncesinin biz gençleriyle hafta sonu kahvehanelerde oturur bizimle birlikte maçlara gelirdi. Bizimle olan uyumunu gördükçe de hayranlığımız bir kat daha artardı. Eli açıktı, paraya deÄŸil hep arkadaÅŸlarına ve insanlara deÄŸer verirdi. Kendi yaÅŸ gurubunda oyun karesini tamamlayacak özel arkadaÅŸları vardı. Birisi de benim rahmetli Hasan amcamdı. Neredeyse bütün çarşı zamanlarını birlikte geçirirlerdi. Küçük ÅŸehrin gördüÄŸü en kıymetlilerden birisi olan Osman Åžahinbaşımıza Yüce Allahtan rahmet diliyoruz, nur içinde uyusun. Sokak manzaraları isimli köÅŸemizden ailesine ve bütün tanıdıklarına kucak dolusu selamlar gönderiyoruz.

                                                                                                                                                                            Sevgi ile kalın.  

Bu makale 806 kez okundu.