RABBÄ°MÄ°Z NASIL EMRETMÄ°ÅžSE

HAYA ( UTANMA DUYGUSU ) Ä°MAN’DANDIR

Esirgeyen ve Bağışlayan Allah’ın Adıyla.

Utanmak, insanın kalitesini gösteren bir güzelliktir Utancından dolayı yanakları kızaran bir insan, gerçekten ve hala insan olduÄŸunu gösteriyor demektirBu güzellik bütün insanlara yakışır ama, asıl hanımların süsüdürNe yazık ki, ÅŸimdi utanmaktan utanan bir nesil yetiÅŸiyor Utanması gerekenden utanmayan, ama utanmaması gerekenden utanan bir nesil Utandırması gereken, ahlaksızlık, faziletsizlik, haksızlık, merhametsizlik ve sevgisizlik deÄŸil midir? Åžimdi, bu insani güzelliklerden dolayı utananlar ayıplanıyorlar, eksik ve noksan olarak görülüyorlar
          Rahmetli Necip Fazıl, Kahraman MaraÅŸ'taki bir konferansında, "Pek yakında utanmaktan utanan bir nesil gelecektir" derken bir ÅŸair hassasiyetiyle demek ki bugünleri görüp haber vermiÅŸ… Åžimdilerde, giderek utanmaya yabancılaÅŸan ve hatta bazı kesimlerde, maalesef, UTANMAKTAN UTANAN bir nesli hep birlikte ayan beyan görmekteyiz
           Peygamber Efendimiz (sav) "Haya imandandır" buyurur… Ancak günümüzde, hayânın bir insani güzellik olarak yaÅŸanılması  bir yana,  artık kelimesi de dilimizden ve lügatimizden kalkmaktadır Sahi, dilimizde kaldı mı hayâ? Ya hayatımızda…Dilimizde olmayan hayatımızda bulunur mu ki? Önce kavramlar kalkıyor âlemimizden sonra da yaÅŸanan manaları…
           Her insani güzellik gibi, hayânın, utanmanın ve bu güzelliklerden dolayı yüzlerin kızarmasının  temelinde Ä°MAN vardır Görürcesine bir Allah ve ahiret imanı yoksa, ne utanma kalıyor, ne de hayâ… Çünkü insanı sınırlayan ve kurallara baÄŸlayan imandırEÄŸer insana iman hâkim deÄŸilse, egemenlik nefsin ve iÅŸbirlikçisi olan Åžeytan'in eline geçiyor Nefs ve Åžeytan ortaklığının en önemli silahı ise, utanmazlıktır
Allah'tan utanmayanı, kimden ve neden utandırabiliriz ki?
–Ve bu hale gelmiÅŸ bir insanı, kötülükten, edepsizlikten, ahlaksızlıktan nasıl vazgeçirebiliriz ki?
          Batılı insan, Allah'tan uzaklaşıp da nefsinin kölesi olmaya yönelince, birçok insani özelliklerini de birer birer terk etmeye baÅŸladı Fakat en önce ve hemen terk ettiÄŸi güzellik, hayâ duygusu oldu… Hayâ gidince ne ayıp kaldı, ne de günah… Ne yapsan caiz, ne etsen uygun, nasıl yaÅŸasan güzel Böylece hayat, kuralsız, sınırsız bir nefsaniyet yarışına dönüÅŸtürüldü Ä°nsan, "Allah'ın kulu olmaktan kurtulup hürriyetimi kazanayım" derken, nefsinin kölesi olup, bütün varlığın esiri durumuna düÅŸtü Bir baÅŸka deyiÅŸle, insan, Allah'tan uzaklaşınca, insanlıktan da uzaklaÅŸtı Allah'tan ve dolayısiyle de insanlıktan da uzaklaÅŸan insan, nereye yaklaÅŸtı?....

            Rabbimiz Nasıl EmretmiÅŸse; BÄ°ZE DE YARADANDAN VE YARADILANDAN ÖYLE UTANMAK DÜÅžER.

NOT: (10 Ekim 2011 Pazartesi günkü yazım, bu konunun devamı olacaktır. Ä°nÅŸallah)

Bu makale 311 kez okundu.