Cengiz Er…

Bir gün ÅŸu dünyadan göçüp gidersem, Sunam sunam daÄŸlar duman aman. BoÅŸa giderde gözyaÅŸların aÄŸlama, Sunam sunam kölen olayım. Yok olur benliÄŸim çürürse beden, sunam sunam daÄŸlar duman aman. BoÅŸa giderde gözyaÅŸların aÄŸlama, sunam sunam kölen olayım. Bazı bazı mezarıma gelirsin, sunam sunam daÄŸlar duman aman. DileÄŸin kabuldür bunu bilesin, sunam sunam kölen olayım. Ben murat almadım bunu bilesin. Sunam sunam daÄŸlar duman aman. BoÅŸa giderde gözyaÅŸların aÄŸlama, sunam sunam kölen olayım…

  Efendim hayat bazen hepimizi yorar. Bazen öyle anlar gelir ki; Sanki sırtımızda bütün dünyanın yükünü taşıyormuÅŸuz gibi ağır bir duygu bedenimizi esir alır. Ve birden sevdiklerimiz aramızdan ansızın göçüp gidince çileli başımızı alıp nerelere gideceÄŸimizi de açıkçası bilemeyiÅŸimiz hüzünlerimize daha çok hüzün katar. Yarım kalan yaÅŸamlar, yarım kalan tatlar içimizde kederlenip gam yükünü oluÅŸturur. Birden her ÅŸey anlamını yitirir. Bize sadece anılarımız kalır. Saklı duygularımız, hüzünlerimiz efkârlı bir rüzgâr gibi eser etrafımızda. Bazen ay ışığında kayan yıldızlara takılır gözlerimiz. Bazen yüreÄŸimiz derin bir türkünün içinde kanar…

Efendim Serhad Artvin gazetemizin bugünkü konuÄŸu Küçük ÅŸehrin yiÄŸit insanı. MesleÄŸini en iyi biçimde icra eden bir öÄŸretmen... Açık sözlü, mert, yürekli, adam gibi adam… EÅŸinin, dostunun, tanıdık herkesin gönlünde taht kurmuÅŸ bir deÄŸerimiz; canımız Cengiz Erimiz…

Cengiz Er 1952 yılında Artvin dere mahallesinde dünyaya geldi. Babası Mustafa Er saÄŸlık memuruydu. Annesi Aysel Erdir. KardeÅŸleri; Cemal, Rahmi, Perihan, Neriman ve Müzeyyendir.  Ä°lkokulu, ortaokulu ve liseyi Artvin’de okudu. Yüksek öÄŸrenimine Erzurum EÄŸitim fakültesinde baÅŸladı. Ä°ki yıl okudu siyasi nedenlerle eÄŸitimine ara vermek zorunda kaldı. Ä°ki yıl dondurdu ve yüksek eÄŸitimine Trabzon’da devam etti ve Sosyal Bilgiler bölümünden mezun oldu. AskerliÄŸini Burdur da yaptı. Rasim Bey ve Saynur Hanımın kızı Emine Hanımla evlendi. Çocukları Özgür, Öncü, Hüseyin ve Melikedir. Kızı Melike Marmara depreminde çocuÄŸu ile birlikte yaÅŸamını yitirdi. Mezuniyetinden sonra 50. Yıl ortaokulunda göreve baÅŸladı. 12 Eylülden önce tayini çıktı, açığa alındı. Üç ay Erzurum da yattı. Suçsuz olduÄŸu anlaşıldı, serbest bırakıldı. MesleÄŸine geri döndü, Sivas’ta göreve baÅŸladı. Arkasından MuÅŸ Hasköy’e gitti. Oradan MuÅŸ Ä°mam Hatip Lisesinde iki yıl görev yaptı. Artvin Endüstri Lisesine geldi, müdür yardımcısı olarak görev yaptı. Oradan Kız Meslek lisesine atandı. Müdür yardımcılığı görevini sürdürdü. 1 Temmuz 2013 yılında kendi isteÄŸi ile emekli oldu. Emekli olduktan üç ay sonrada yaÅŸamını yitirdi. Yakinen görüÅŸtüÄŸü arkadaÅŸları arasında Hakkı Seyhan Emin Özgün, Ali Selvi, Osman Sarı, UÄŸur Pelenk, Erdinç Eldemir, Emin Özgür, Kadir HalvaÅŸi, Suat Kesen, Yusuf TopaloÄŸlu, Mustafa Naci DurmuÅŸ, YurttaÅŸ Saraç, Süreyya Åžermet, Tevfik Varan, Ali Fuat Delikanlı, Kamil Yalçın, Sair Cebeci gibi isimler vardı.

Efendim Cengiz Er yürekli, mert, enerji dolu bir insandı. Küçük ÅŸehrin efsane kadrosunun vazgeçilmezlerinden birisiydi. Bütün yaÅŸamında özgür düÅŸünceden, emekten, halktan yana tavrını koydu. Hep insancıl bir yaÅŸam için mücadelesini sürdürdü. MesleÄŸini severek yaptı. ÖÄŸrencileri ile hep iyi diyaloglar kurdu. Yeri geldi otoritesini, disiplinini korudu. Yeri geldi öÄŸrencilerine aÄŸabeylik yaptı. Onların her soru ile ilgilendi. Bizim Cengiz Erimiz hayat doluydu. Can arkadaÅŸları ile birlikte olmak ömrüne ömür katıyordu. ÇoÄŸu kereler arkadaÅŸlarını evinin bahçesinde ağırlardı. Sohbetleri doyumsuz olurdu. Cengiz Er yürekli adamdı, her kuru gürültüye pabuç bırakacak türden birisi hiç olmadı. Sözünün eriydi. Dostlarına karşı inanılmaz bir sadakati vardı. Küçük ÅŸehrin derelerinde balık avlama tutkusu gençliÄŸinden beri süre gelen bir heyecanıydı. Cengiz Er son derece sosyal bir insandı. Küçük ÅŸehrin sorunlarına arkadaÅŸları ile birlikte el atar en ön safta yerini alırdı. Onunla her ÅŸey güzeldi. DostluÄŸun, arkadaÅŸlığın keyfi bir baÅŸkaydı. Kabına sığmayan enerjisi, sıcacık yüreÄŸi, sesi, nefesi, öfkesi daÄŸlar gibiydi. Cengiz Er kimseye haksızlık etmedi. Ä°nsanlara hep yardımcı oldu. Ä°nsanları kucaklayacak sevgisini yüreÄŸinden hiç eksik etmedi. Haksızlıkların yapıldığı yerde de geri adım atmadı. Bir deli fiÅŸek gibi atıldı, haykırdı, hak aradı, hesap sordu. Cengiz Er küçük ÅŸehirde güvenin, arkadaÅŸlığın, dostluÄŸun, itibarın ismiydi. Bir çocuÄŸunu ve torununu Marmara depreminde kaybetmiÅŸ onun acısı ile baba yüreÄŸi adeta kavrulmuÅŸtu. Cengiz Er henüz genç denecek yaşında yaÅŸamını yitirdiÄŸinde küçük ÅŸehir onun için gözyaşı döküyordu. Sanki her evden bir cenaze çıkmış gibi insanlar kederlenip üzülüyorlardı. Cengiz Er bu ÅŸehirde çok sevilmiÅŸti. Dostane tavırları, sıcakkanlılığı ve renkli kiÅŸiliÄŸi ile kendini herkese sevdirmiÅŸ herkesin gönlünde taht kurmuÅŸtu.

Efendim Cengiz Erimize Yüce Allahtan rahmet diliyoruz, nur içinde uyusun makamı cennet olsun. Sevgili Saynur teyzemin, Rasim eniÅŸtemin ellerinden öpüyorum. Sokak manzaraları isimli köÅŸemizden eÅŸine, çocuklarına, bütün arkadaÅŸlarına buradan kucak dolusu selamlar gönderiyoruz.

                                                                                                               Sevgi ile kalın. 

Bu makale 697 kez okundu.