Hodlu Åžaban ÇavuÅŸ…

Açma yaram derin derin… Dermanını bilen gelsin. BaÅŸka tabipler istemem. Beni derde salan gelsin. Ömür bir nefes arası… Size de gelir sırası. Bu yara gönül yarası. Beni derde sanal gelsin. Bilen gelsin bilen gelsin. Dermanını bilen gelsin. BaÅŸka tabipler istemem. Beni derde salan gelsin…

Efendim çok merak ettiÄŸim, hakkında bir hayli araÅŸtırma yaptığım ve kendilerini sadece birkaç kez görmeme raÄŸmen gençliÄŸimde onun efsane yaÅŸamını çok sık duyardım. Åžaban ÇavuÅŸ hükümet gibi adamdı. Güçlüydü, sözü dinlenir, her kapıyı ardına kadar açardı. Onun mayasında liderlik vardı. Yediden yetmiÅŸe herkesin kabullendiÄŸi bir insandı. YaÅŸadıkça ismi bir efsane gibi küçük ÅŸehirde dolaÅŸtı durdu. Çok farklı bir yapısı vardı, kimselere benzemiyordu. Onun ismi insanlarda oldukça farklı duygular uyandırıyordu. En başında saygı, güven, itimat, güç, beceri, donatı ve belli belirsiz bir korkuyu da beraberinde getiriyordu. Onu gören insanlar kendine çeki düzen veriyordu. Yaratılıştan farklı donatıları olan birisiydi. Belki bir daha ne Hod’a ne küçük ÅŸehre böyle birisi bir daha gelmeyecekti… Analar ne erkek doÄŸuruyormuÅŸ sözü belki Åžaban ÇavuÅŸ için söylenmiÅŸ bir sözdür.

Efendim Serhad Artvin gazetemizin bu günkü konuÄŸu yaÅŸadığı döneme damgasını vurmuÅŸ, iz bırakmış, köylerin efendisi… Mert, yiÄŸit adam, gerçek bir aÄŸa… Eli açık, sözünün arkasında duran bir kanaat önderi; merhum Åžaban ÇavuÅŸumuz…  

                Åžaban Yılmaz 1920 yılında aÅŸağı Hod da dünyaya geldi. Okula gidemedi sonradan okuryazar oldu. ÇocukluÄŸu gençliÄŸi köyünde geçti. Güçlü kuvvetli bir çocuktu. Canlı ve ataktı. Son derece zekiydi. AskerliÄŸini Artvin de bir süre yaptı. Daha sonra çavuÅŸ olarak Meydancık karakolu komutanlığını yaptı. Namlı bir çavuÅŸtu. ÇavuÅŸluk kendisine öylesine yakışmıştı ki askerlik sonrası bile bütün ömründe ÇavuÅŸ mahlası ile anılacak soyadı unutulacak, Åžaban ÇavuÅŸ ismi köylerin efsanesi olacaktı… Yukarı Madenden Dursun KurtuluÅŸun kızı Rahime hanımla evlendi. Üç oÄŸlu bir kızı dünyaya geldi. OÄŸulları Ömer, Mecit ve Hürriyet Yılmaz. Kızı Cevriye Yılmaz Åžahin. Cevriye Åžahin, dostumuz arkadaşımız yüreÄŸi güzel insan Muammer Åžahin ile evlidir. Åžaban ÇavuÅŸ köyünde iki dönem muhtarlık yaptı. Bir dönem Cumhuriyet Halk partisinden Ä°l encümenliÄŸi yaptı. O yıllar dozer yoktu. Åžaban ÇavuÅŸ imece usulü ile köylüyü topladı on sekiz yıl yılmadan imece usulü çalıştılar. Yol BaÄŸlara çıkınca da dozer geldi. Köyünde bakkal dükkânı çalıştırdı. BaÄŸ kurdan emekli oldu. 1992 yılında yaÅŸamını yitirdi.

                YüreÄŸi, gönlü zengin bir adamdı. O doÄŸuÅŸtan bir aÄŸaydı. Artvinli olup ta yemeÄŸini yemeyen insan pek az bulunurdu. Köye giden görevli, memur her kimse Åžaban ÇavuÅŸta yer içer orada ağırlanırdı. O kelimenin anlamıyla tam bir aÄŸa adamdı. Sürüleri vardı. Çobanları vardı. Onun saÄŸlığında köylüleri karakol nedir bilmezlerdi. EÄŸer büyük olay olmamışsa, adam vurulmamışsa geri kalan bütün meseleleri köyünde çözüyordu. Onun bilgisi olmadan Jandarma bir ÅŸeye dokunmazdı. Ve bugün hala aynı ÅŸeyler söyleniyor. Atatürk Ankara da ne ise Åžaban ÇavuÅŸ Hod da oydu… Ve çok iyi bir sınıkçıydı. Her türlü kırık çıkığa bakar, kimse doktora gitme ihtiyacını hissetmezdi bile. Åžaban ÇavuÅŸun her tarafta adamı vardı, çevresi çok geniÅŸti. Küçük ÅŸehirde her girdiÄŸi yerde saygı görüyordu. Bürokrasi ile iliÅŸkileri çok çok iyiydi. Büyük oÄŸlu Ömer Yılmazın düÄŸününe dönemin valisi Sami Sönmez köye gelmiÅŸti. Åžaban ÇavuÅŸ valiyi özel ağırlamış, kendisini de etrafını da ziyadesi ile memnun etmiÅŸti.  

O yol yordam bilen birisiydi. Namı da gücüde bir efsane gibi her tarafa yayılmıştı. Onun ismini duyan durur duraklar kendine çeki düzen verirdi. Tabiri caizse ipten adam alacak kudreti vardı. Köyün okulunu, saÄŸlık ocağını yaptırdı. Yolsuz mezra bırakmadı, her tarafa yol çıkardı. Kendine düÅŸkündü. Bakımlı özenli bir insandı. Çok şık giyinir takım elbisesi, kıravatı başında da fötr ÅŸapkası olurdu. Onu tanımayan bir köylü ilk gördüÄŸünde ya ilin valisi ya bakan sanırdı. Yardım severdi, eli açıktı. YüreÄŸi de gönlü de mert bir adamdı. Misafirlerini en iyi biçimde ağırlar, koyun kuzu kestirir, et ikram ederdi. Åžaban ÇavuÅŸ bir ömürdü. Bu memlekete kırk yılda bir gelecek adamlardan birisiydi. Ve Hod için büyük bir ÅŸanstı. Köyün yazgısını deÄŸiÅŸtiren, köylüsüne sahip çıkan birisi olarak tarihe geçti. Olayların arasına girer, yatıştırır tarafları barıştırırdı. Kimse ona itiraz edemez, adaletine de güvenirlerdi. Darda kalanın hep yanında oldu. Lider ruhlu bir insandı. Köyünde onun konuÄŸu olmak insanlar için bir ÅŸerefti.  Babacan ruhluydu, baba adamdı. Selamı hatırı her kapıyı ardına kadar açıyordu. Çok zekiydi, her iÅŸten anlıyordu. Sezgileri öylesine güçlüydü ki geleceÄŸi hesaba katıyor, köyünü ona göre hazırlıyordu.

                Efendim merhum Åžaban ÇavuÅŸumuza Yüce Allahtan rahmet diliyoruz. Nur içinde uyusun, makamı cennet olsun. Sokak Manzaraları isimli köÅŸemizden baÅŸta oÄŸulları olmak üzere bütün akrabalarına, köylülerine buradan kucak dolusu selamlar gönderiyoruz.

                                                                                        Sevgi ile kalın. 

Bu makale 595 kez okundu.