RABBÄ°MÄ°Z NASIL EMRETMÄ°ÅžSE

( DİN KARDEŞLİĞİ )

Esirgeyen ve Bağışlayan Allah’ın Adıyla.

          Ä°nsanın huzurlu bir ÅŸekilde yaÅŸayabilmesi için toplum hayatına ihtiyacı vardır. Bundan baÅŸka alternatifi olmayan insanın mutluluÄŸu ve huzuru ise, toplumun huzur ve mutluluÄŸuna baÄŸlıdır. Ä°nsan, karşılaÅŸtığı sıkıntıları, içinde yaÅŸadığı toplumun bireyleri ile paylaÅŸma ihtiyacını hisseder. Çünkü, insan karşı karşıya kaldığı bazı problemleri, kiÅŸisel imkan ve gayretiyle her zaman aÅŸamayabilir. Ä°ÅŸte bu noktada, bir çok deÄŸiÅŸik mesleklerden ve yetenek sahibi kimselerden teÅŸekkül eden toplum devreye girmektedir. Farklı görüÅŸ ve özelliklere sahip, çeÅŸitli bireylerden oluÅŸan toplum fertlerinden hiç birinin fonksiyonu, diÄŸerine kıyasla küçümsenemez. Toplumda âlim-cahil, zengin-fakir bütün kesimleriyle bir birliktelik oluÅŸtuÄŸunda, beraber ve birlikte yaÅŸamanın bir anlamı olabilir.
          Toplum halinde yaÅŸamanın kendisine göre ilke ve kuralları vardır. Cemiyet hayatını zinde tutan bu ilke ve kuralları yerine göre dinî ve ahlâkî normlar belirlerken, yerine göre de gelenek ve görenekler belirlemektedir. Bütün toplum fertlerinin bu kurallara aynı ölçüde uyması doÄŸal olarak beklenemez. Vakıa da bunu göstermektedir. Sonuçta, uyulması gereken bu kuralların çiÄŸnenmesiyle, toplum fertleri arasındaki ahenk bozularak, kiÅŸilerin birbirleriyle olan iliÅŸkileri kötüye gitmekte veya tamamen kesilmektedir. BaÅŸka bir ifade ile toplumsal dayanışma zayıflamakta ve huzur yok olmaktadır.
          Ä°nsan olmak noktasında Ä°slâm toplumlarında da farklı sebeplerle birbirleriyle karşılıklı çekiÅŸmeler, çatışmalar olabilmektedir. Bu durumda, söz konusu olumsuzlukların, ileri boyutlara taşınması engellenerek, Ä°slâm dininin getirdiÄŸi evrensel ilkeler çerçevesinde her bireyin çaba sarfetmesi gerekmektedir.
          KardeÅŸ olmak; sevinçte ve kederde beraber olmayı göze almak ve bunu her türlü eyleminde göstermektir ki, bunun sonucunda sevmek, saymak, güvenmek, merhamet etmek, yardımlaÅŸmak ve dayanışmak gibi huzur ortamının temel taÅŸları olan deÄŸerler oluÅŸmaktadır. Kur'ân'ın öngördüÄŸü kardeÅŸlik, bütün bunları içeren bir hayat biçimidir. Dinde kardeÅŸliÄŸin en güzel numunesini Hz. Peygamber’in zamanında onunla birlikte yaÅŸayan seçkin sahabeler ortaya koymuÅŸlardır.
          Millî ve manevî deÄŸerlerin yozlaÅŸmaya baÅŸladığı, basit menfaatler uÄŸruna karşılıklı diyalogun terk edildiÄŸi, buna karşın dostlukları, menfaat iliÅŸkilerinin belirlediÄŸi günümüz toplumunda Müslümanlar kendilerine bir huzur reçetesi gibi verilmiÅŸ olan "din kardeÅŸliÄŸi" mefhumunu yeniden gözden geçirmelidirler. Nitekim Hz. Peygamber’in, "Birbirlerini sevmekte, birbirlerine acımakta ve birbirlerine ÅŸefkat hususunda mü’minler adeta tek bir beden gibidirler. Ondan bir uzuv ÅŸikayet ederse, uykusuzluk ve ateÅŸle vücudun diÄŸer uzuvları da ona iÅŸtirak ederler." sözleri, mü’minlerin toplum hayatında bir birlerine karşı düÅŸünce ve tutumlarının nasıl olacağını açıklayıcı mahiyettedir. Dolayısıyla mü’minlerin bu çerçevede birbirlerine bakış açılarını yeniden gözden geçirmeleri gerekmektedir.
          Ä°slâm dini, âyet ve hadislerle temellendirdiÄŸi kardeÅŸlik kavramıyla, toplumda iliÅŸkilerin saÄŸlıklı ve düzgün olmasını hedeflemiÅŸ ve bunu imanla ilintilendirmiÅŸtir. "Mü'minler ancak kardeÅŸtirler…” âyetinde olduÄŸu gibi toplum fertlerinin kardeÅŸ oldukları ilan edilmiÅŸtir.

          Rabbimiz Nasıl EmretmiÅŸse; BÄ°ZE DE ÖYLE KARDEÅž OLMAK DÜÅžER.

Bu makale 437 kez okundu.