ADSIZ SOKAK ÇOCUKLARI

Aydın KARASÜLEYMANOĞLU

İsmet Aci, 1956 Şavşat doğumlu bir eğitimci. Yurdun değişik yörelerinde öğretmenlik ve idarecilik yaptı. Dergilerde öykü ve şiirleri yayımlanan Aci’nin “Her Yaşam Bir Öyküdür” “Mutlu Köy Çocukları” “Ustanın Çocukları” “Ormandaki Kulübe” adlı romanları bulunuyor.

İkimizde, hem Özlem yayınevinin yazarlarındandık, hem de Artvinliydik. Bu nedenle bu hemşehrimin de kitaplarını okumuştum. Birbirimizi ismen biliyorduk ama tanışma fırsatı bulamamıştık. Aci ile bu yıl İstanbul’daki (2015) Artvin Günleri’nde bizzat tanıştık. Bazı konularda söyleştik.

“Adsız Sokak Çocukları” eğitimin ne denli kırılgan bir meslek olduğunu, çocukları iyiye, doğruya, güzele yöneltmek için salt korkunun, baskının yetmeyeceğini göstermesi açısından önemli bir kitap. Çocuk romanı sayılsa da toplumun her kesimini ilgilendiren içerikte bir çalışma. Bir toplumun geleceğinin sorunsuz ve rahat yaşanılır olması, yeni kuşakların üstün nitelikler kazanmasına bağlıdır.

Çaresizliğinden suça yönelmiş, topluma kazandıracağı bir şeyi kalmamış sokak çocuklarının durumu her dönemin değişmez sorunlarındandır. Bu çocukların yakalanması, adalete sevk edilmesi, ıslah evlerinde kalması çözüm yerine, bu çocukların çevresinde bir bakıma övünç nedeni olabiliyor. Ekonomik zorluklar, boşanmalar, göçler yüzünden oluşan alt kültürler, her yıl artan bir oranda çocukların sokağa itilmesine ortam hazırlıyor. Toplumdaki suçlu potansiyeli azalma yerine artıyor.

Bu romanda, sokak çocuğu Bülent, arkadaşlarıyla suç işlemek üzereyken polisler tarafından engellenmesi, küçük yaşta damgalanmaması için adliye yerine okuluna getirilmesi anlatılıyor. Okul müdürünün, bir eğitimci kimliğiyle, Bülent’e kızgınlık yerine şefkat göstermesi, odasında ona tost ve ayran ısmarlaması, psikolojisini etkileyecek biçimde davranması konu ediniliyor.

Mahalledeki suç işlemekten kaçınmayan, ailesinden uzak çocukların davranışları herkesi bıktırdığından, doğru yola gelmek için içindeki istek yoğunlaşan Bülent, önce çevreden gereken ilgiyi göremiyor. Okul müdürlüğü Bülent’in, yoksulluk nedeniyle ayrılan anne ve babasıyla ilgilenmesi, çocuğun eğitimini tamamlaması için çevreden destek alması, sorunun giderilmesine yetiyor.

Bu arada roman gereği, Bülent’in eski arkadaşlarıyla olan ilişkisindeki değişim, yaşamı güzelleştirmek için çocuksu sabrı da söz konusu ediliyor. Karanlık ve sonu olmayan bir boşluktan çıkıp, kendine bir dayanak bulan Bülent’te örnek aldığı iyi çocuklar gibi ders çalışıyor, kurallara uyuyor ve çevresindekilere yakınlık duyuyordu.

Çocukları ötekileştirmeden ruhuna seslenen, hoşgörü ile iyi yöne sevk eden, çaresiz de kalsalar kendilerine özgüven aşılayan eğitim anlayışının bu konuda çok başarılar elde edeceği ortada. Sık sık değiştirilen eğitim sistemimizin, bu küçük romanda vurgulandığı gibi anlamlandırılmasını, bu soruna derinlikli bir bakış açısıyla yaklaşılmasını arzuluyoruz.

Yoksa, bir Bülent kazanılır, yerine bin Bülent kaybedilir.

___________________________

Adsız Sokak Çocukları/İsmet Aci/Roman/Özlem Yayınevi/2.baskı/Ankara 2014.

Bu makale 332 kez okundu.